Η Γ΄τάξη του σχολείου μας με την επιμέλεια της δασκάλας τους Πλουμή Κων/νας παρουσίασαν εορταστικό πρόγραμμα με αφορμή την επέτειο της 11ης Νοεμβρίου.
Η Ε΄τάξη με τη φροντίδα της δασκάλας της Κολάκης Καίτης με τραγούδια και χορό έκαναν αφιέρωμα καλλιτεχνικό στα πλαίσια του εορτασμού του Πολυτεχνείου ΄73
{besps}giorti_11_17_noe_2010{/besps}
Α΄τεύχος & Β΄τεύχος 2010
Υπεύθυνη σύνταξης: Κολάκη Αικατερίνη, δασκάλα της τάξης
Το ζώο που αγαπώ πιο πολύ είναι το όμορφο καναρίνι μου. Το όνομά του είναι Πίπης. Αυτή τη στιγμή δεν ζει μαζί μας. Μένει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς μου στη Θεσσαλονίκη. Είναι μικρούλης και νοστιμούλης. Το σώμα του είναι κίτρινο και καφέ κι έχει χαριτωμένα, τοσοδούλικα ματάκια. Το πρωί όταν ξυπνάει κελαηδάει πολύ δυνατά και ξυπνάει όλο τον κόσμο. Το καλοκαίρι όταν του βάζουμε καθαρό νεράκι συνηθίζει να βρέχει τα φτερά του. Εκτός από αυτόν βρέχει και τους άλλους. Εμένα μου αρέσει να κάθομαι δίπλα στο κλουβάκι του και να του μιλάω. Νιώθω μεγάλη αγάπη για το ζωάκι μου. Έχω πολλά συναισθήματα και νιώθω υπεύθυνη για αυτό.
| Αναστασία Συμεωνίδου , τάξη Ε΄
|
|
Αυτό το καλοκαίρι πηγαίνοντας στη Ρόδο έγινε κάτι ασυνήθιστο. Όλα ξεκίνησαν στις 6/7/2009 στις 6 ώρα το πρωί. Όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο και δεθήκαμε, παρατήρησα ότι ο δεξιός έλικας κινιόταν λίγο πιο αργά από τον άλλον αλλά δεν έδωσα σημασία. Απογειωθήκαμε και βάλαμε πορεία για τη Ρόδο. Στα μισά του ταξιδιού το αεροπλάνο άρχισε να βουίζει και να αγκομαχά. Οι έλικες «ψιλοσταματούσαν». Χάναμε ύψος και είχε πολλά κενά αέρος. Εγώ άρχισα να ουρλιάζω. Ο πιλότος ανακοίνωσε αναγκαστική προσγείωση στη Σάμο λόγο βλάβης του αεροπλάνου. Εν τω μεταξύ πολλοί είχαν ταραχτεί ενώ άλλοι έπιναν ήρεμοι τον καφέ τους. Η προσγείωση ήταν απότομη και ευτυχώς κανείς δεν είχε τραυματιστεί. Περιμέναμε κάμποσες ώρες να φτιαχτεί το αεροπλάνο , ύστερα απογειωθήκαμε με πορεία προς τη Ρόδο . Όταν φτάσαμε στη Ρόδο βγήκαμε από το αεροπλάνο σαν [ ζόμπι] από την τρομάρα που πήραμε. Τέλος αφού σκέφτηκα τι έγινε άρχισα να γελώ από χαρά που ήμουν ζωντανός.
|
|
Στην αρχή κυλούσαμε πολύ ωραία πάνω στα δέντρα. Ύστερα εμφανίστηκαν κάτι ακρίδες και μας έφαγαν όλα τα τρόφιμα. Μην μπορώντας να κάνουμε τίποτα προχωρήσαμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Όταν ξεφύγαμε ψάξαμε αν έμειναν τρόφιμα, αλλά δεν είχαν μείνει τίποτα. Τότε σκαφτήκαμε να κόψουμε φρούτα από τα δέντρα. Έτσι και έγινε. Πήραμε τις απόχες και κόβαμε φρούτα και ξηρούς καρπούς. Στο τέλος του δάσους υπήρχε μια κατηφόρα από κοντά δέντρα και το πλοίο κατέβηκε στην θάλασσα με μεγάλη ευκολία. Ύστερα συνεχίσαμε το ταξίδι μας.
Ανδρέας Τσούρος |