Παρ20Φεβ201514:28

Τη Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015 η Τρίτη και η Τετάρτη τάξη επισκεφτήκαμε το «Αντουάνικο», ένα από τα αρχοντικά του Κάμπου της Χίου.

Φτάνοντας με το λεωφορείο που μας μετέφερε, αντίκρυσα ένα μεγάλο, ψηλό, διώροφο κτήριο.

Μας υποδέχτηκε με πολλή αγάπη και χαμόγελο η κυρία Ματίνα, που μας είπε λίγα λόγια για το όνομα του αρχοντικού, μας εξήγησε ότι το οίκημα ήταν πολύ παλιό κι ότι από εκεί έκαναν εξαγωγές μανταρινιών. Επίσης μας ενημέρωσε ότι η ξενάγησή μας θα γινόταν μέσα από το παιχνίδι «του κρυμμένου θησαυρού». Έπειτα μας οδήγησε στην πίσω αυλή. Εκεί υπήρχε ένας όμορφος κήπος με λουλούδια και το περιβόλι με τα εσπεριδοειδή. Τα δρομάκια ήταν στολισμένα με άσπρο και μαύρο βοτσαλωτό.

DSC_0317.JPG DSC_0340.JPG DSC_0353.JPG

DSC_0355.JPG DSC_0428.JPG DSC_0484.JPG

DSC_0488.JPG DSC_0500.JPG

Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, τους πράσινους και τους πορτοκαλί. Η κυρία Ματίνα μας έδωσε σχεδιάγραμμα του κτηρίου και λευκές κόλλες, που θα μας βοηθούσαν στο παιχνίδι.

Ανεβήκαμε στον όροφο του κτηρίου από την εξωτερική σκάλα. Η κυρία μοίρασε στις δύο ομάδες από έναν γρίφο για αρχή. Τον διαβάσαμε και τον λύσαμε. Έτσι μπήκαμε στο πρώτο δωμάτιο. Έπρεπε σε κάθε δωμάτιο που θα πηγαίναμε να βρίσκαμε ένα φάκελο, που θα είχε μέσα ένα αίνιγμα κι ένα «δωράκι» μέσα σε πράσινο ή πορτοκαλί χαρτί περιτυλίγματος. Για να τελειώσει το παιχνίδι έπρεπε να συγκεντρώσουμε δέκα τέτοια «δωράκια». Όλοι μας ενθουσιαστήκαμε.

Κάποια στιγμή ακολουθώντας τις οδηγίες του σχεδιαγράμματος μπήκαμε σ? ένα γραφείο που είχε μια βιβλιοθήκη, ένα σεκρετέρ, ένα καναπέ και δυο καρέκλες κεντημένες. Το σεκρετέρ είχε ένα επικλινές καπάκι που το ξεκλείδωνες και γινόταν τραπέζι. Μέσα του υπήρχαν διάφορες θήκες για μελάνια και πένες. Μέσα εκεί βρήκαμε το γρίφο και το «δωράκι» μας αλλά και ένα γράμμα, ένα ευχαριστήριο των ιδιοκτητών, που ήταν σκισμένο και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι λέει.

Είδαμε επίσης την σαλοτραπεζαρία, το παιδικό δωμάτιο, το δωμάτιο των γονιών, την κουζίνα και δυο μπάνια. Στο αρχοντικό είχε γίνει ανακαίνιση αλλά είχαν κρατηθεί κάποια από τα παλιά του στοιχεία. Ήταν ένα σπίτι διαφορετικό από τα σημερινά.

Μάθαμε και για την οικογένεια που ζούσε εκεί, δηλ. τον Αντώνη, τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του. Ο Αντώνης είχε μια εταιρεία που έστελνε στην Αίγυπτο τα εσπεριδοειδή που έβγαζε από το κτήμα. Συλλέγοντας στοιχεία για το παιχνίδι από κάθε δωμάτιο φτάσαμε στο τελευταίο που είχε μια έκπληξη για μας. Κάνοντας αναγραμματισμό σε τρεις λέξεις που ήταν γραμμένες σε χαρτόνια βρήκαμε κάποιους εξωτερικούς χώρους του κτιρίου τους οποίους και επισκεφθήκαμε.

Μετά βγήκαμε έξω στην βεράντα και εκεί η ξεναγός μας είπε: «Στείλτε το βλέμμα σας από το πάτωμα μέχρι την πόρτα για τρεις φορές, κλείστε τα μάτια και φύγαμε». Στον εξωτερικό χώρο είδαμε ένα μαγγανοπήγαδο, μια στέρνα, την αυλή με τα βοτσαλωτά κι ένα τεράστιο περιβόλι με πορτοκαλιές και μανταρινιές.

Στο τέλος του παιχνιδιού ανοίξαμε «τα δωράκια» που περιείχαν κομμάτια από πάζλ. Όταν το φτιάξαμε είδαμε ότι το σχέδιο που προέκυψε ήταν το οικόσημο του σπιτιού. Μετά ζωγραφίσαμε, παίξαμε για λίγο στην αυλή και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Καθώς γυρνούσα πίσω το μυαλό μου είχε φωτογραφίσει το μεγάλο μάγγανο που στόλιζε τον κήπο. Μ? άρεσε πολύ το αρχοντικό που επισκεφτήκαμε και η ιστορία που κουβαλάει, αλλά πιο πολύ μου άρεσε το παιχνίδι ξενάγησης και η μυρωδιά των εσπεριδοειδών που ήταν σκορπισμένη στην ατμόσφαιρα.

Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη και ήταν πολύ ωραίος ο τρόπος της ξενάγησης, γιατί συνδύασε τη διασκέδαση με το παιχνίδι και τη γνώση.

   Μ? αυτή την επίσκεψη μάθαμε για τον Κάμπο: τα μαγγανοπήγαδα, τους ποτιστάδες τα βοτσαλωτά, την αρχιτεκτονική των αρχοντικών του. Μου άρεσε πολύ και εύχομαι να ξαναπάω.

                                      

                                                                                             Οι μαθητές της Δ΄τάξης